poniedziałek, 1 października 2012

ODWRACALNA DEKLARATCJA


ODWRACALNA DEKLARATCJA
 
 
 
Bp Williamson  - Numer CCLXXI (271) – 22.09. 2012

 ODWRACALNA  DEKLARATCJA

Może nie wszystko w Kapitule Generalnej Bractwa św Piusa X, w lipcu w Szwajcarii, było katastrofalne, ale z  dwóch  oficjalnych dokumentów, "Sześć Warunków" jest  dokumentem „alarmująco słabym" (268 cf.komentarze eleison, 1 września), podczas gdy "Deklaracja" końcowa pozostawia wiele do życzenia. Oto krótkie podsumowanie jej dziesięciu paragrafów: -

1 dziękujemy Bogu za 42 lata istnienia naszego Bractwa. 2 Po niedawnym kryzysie odkryliśmy ponownie nasza jedność  (naprawdę?), 3 by wyznawać naszą wiarę 4 w Kościele, z papieżem,  w Chrystusie Królu. 5 Zgadzamy się z ciągłym Magisterium Kościoła, 6 jak i z jego stałą Tradycją. 7 Łącząc się z wszystkimi katolikami cierpiącymi prześladowania, 8 modlimy się, aby Najświętsza Panienka przyszła nam z pomocą, 9 Święty Michał, 10 i św Piusa X.

 

Oto Deklaracja, ktorej nie brak  pobożności,  o które święty Paweł mówi, że jest przydatna na wszystko (I Tim.IV, 8). Niemniej  [zwracając się]  do swoich  dwóch uczniów, Tymoteusza i Tytusa, stale podkreśla konieczność doktryny będącej jednak fundamentem prawdziwej pobożności. Niestety, jeżeli chodzi o doktrynę, nie jest ona mocną stroną Deklaracji.   Zamiast chłostać błędy doktrynalne Soboru, które zniszczyły Kościół w ciągu ostatnich 50 lat, deklaracja  zawiera  w swoich najgłówniejszych pragrafach, 5 i 6, jedynie słabe  potępienia tych błędów. Lecz uwypukla stałość Magisterium i Tradycji Kościoła, co jest całkiem słuszne, lecz stanowi argument zbyt łatwy do odwrócenia przez soborowca. Przyjrzyjmy się w jaki sposób:

Paragraf  5 opisuje nowości  Vaticanum II jako "splamione błędami", podczas gdy stałe Magisterium Kościoła jest "nieprzerwane": ​​"Swoim aktem nauczania Magisterium przekazuje depozyt objawienia w doskonałej harmonii ze wszystkim w co cały Kościół wierzył zawsze i wszędzie."  Co oznacza  oczywiście, że Rzym powinien oddać Watykan II do pralni, aby usunąć plamy. Ale zobaczmy, co mógłby odpowiedzieć rzymianin : - "sposób w jaki  Kapituła wyraża się o  ciągłości Magisterium jest godny podziwu pod każdym względem! Ale to Magisterium, to my rzymianie, a my  deklarujemy, że Watykan II jest w ciągłości z przeszłością i bez plam ".

To samo dla pragrafu  6. Deklaracja stwierdza: "Stała Tradycja Kościoła przekazuje  i będzie przekazywać, aż do końca czasów całość nauczania koniecznego  do utrzymania Wiary i do zbawienia", a więc musimy dążyć, aby władze Kościoła powróciły do Tradycji. Odpowiedz  rzymianina : "sposób  w jaki Kapituła opisuje działania dla utrzymania wiary przez Tradycje, jest całkiem godny podziwu! Ale to my, rzymianie jesteśmy strażnikami tej tradycji, a my  mówimy, że w ramach hermeneutyki ciągłości Vaticanum II nie przerywa Tradycji, ale ją kontynuuje. Co powoduje, że Kapituła jest w błędzie twierdząc, że musimy do Tradycji powrócić. "

Cóż za kontrast pomiędzy słabością niniejszej Deklaracji i siły nieodwracalnego ataku zainicjowanego przez Abp Lefebvre’a  wobec błędów Vaticanum II w jego słynnej deklaracji z listopada 1974 roku. Stwierdza on, że soborowy Rzym nie jest katolickim Rzymem, ponieważ Soborowa reforma jest "naturalistyczna, Teilhard’owska, liberalna i  Protestancka,  cała zatruta, wychodząca z herezji i  prowadząca do herezji ", etc. Jego konkluzja jest kategoryczną odmową mienia czegokolwiek do czynienia z nowym Rzymem, ponieważ w niczym nie jest  to prawdziwy Rzym.

Przeczytajcie na Internecie obie Deklaracje i zobaczcie która z nich jest, bez ryzyka błędu, sygnałem  wzywającym  do koniecznecznej walki  (I Cor.XIV, 8)! Jest się zmuszonym do postawienia sobie pytania : ilu członków Kapituły z 2012 nigdy nie zapoznało się ze słowami i rozumowaniem wielkiego Arcybiskupa.

 Kyrie eleison.