niedziela, 9 września 2012

DEKLARACJA


DEKLARACJA
  
 


Obecna sytuacja
 

1. W deklaracji z 14 lipca 2012, Bractwo św. Piusa X, głosząc pojęcie boskości Chrystusa i jego królestwa, w rzeczy samej zmienia kierunek na przeciwny używając dwuznacznego  języka  i przygotowując oddanie  FSSPX  w ręce władz « Rzymu o tendencjach neo modernistycznych i neo protestanckich. » (Deklaracja z 1974 r. Abp Lefebvre’a.)


2. Istnieje od dawna w FSSPX poślizg na rzecz soboru Watykańskiego II i coraz wyraźniejsze milczenie na temat skandali  Novus Ordo przeciw katolickiej Wierze. 

3. Istnieje iluzja : że można dołączyć do kościoła Watykanu II bez akceptacji samego drugiego soboru watykańskiego.
                                                                     

 4. Konieczne  jest upewnienie dusz o tym, że walka o katolicką Tradycję prowadzona  przez Abp Lefebvre’a przeciw modernistycznemu Rzymowi, trwa nadal.                                                                                  
5. Nowe stanowisko faworyzujące kompromis zanieczyściło dyrekcję FSSPX.
 
6. To nowa postawa przewodzi dzisiaj w publikacjach,  na portalach Web’u, seminariach i na ambonie.

 7. Kapłani, którzy opieraja się tej nowej postawie są karani, zagrożeni sankcjami i we wszystkich przypadkach  uciszeni. Obecny kryzys wymaga publicznej odpowiedzi  księży i wiernych przeciw układom z modernistycznym Rzymem.

8. Wielu kapłanów czuje się w sprawach doktrynalnych  osobiście rozczarowanych przez Menzingen, lecz brak im pewności siebie, są onieśmieleni, lub nie wiedzą co robić

9. Wielu niezależnych kapłanów,  przyjaciół FSSPX, ma coraz mniej zaufania do Bractwa. Chcieliby  pozostawić kiedyś swoje parafie  księżom  doktrynalnie niezawodnym

10. Pierwszy przekaz Fatimy polegający na poświęceniu Rosji przez papieża      w jedności z wszystkimi biskupami, został zastąpiony przekonaniem, że FSSPX może negocjować powrót modernistycznego Rzymu do katolickiej wiary.

11. Istnieje gotowość, w sposób nieostrożny i zuchwały  opuścić owaczarnie. Akceptuje się tę możliwość jako „warunek odpowiedni/stosowny”.

DEKLARACJA

 Sercem Wiary jest boskość Chrystusa i Jego królestwa  na wszystkimi narodami : « oportet illum regnare » [z łac.: on musi królować]. Błędy Watykanu II są pośrednim atakiem na Jego  boskość i bezpośrednim atakiem na  Jego społeczne królestwo. Na zawsze pozostaną one  Rewolucją 1789 roku  w łonie Kościoła.

Dzisiejszy Watykan  od czasów soboru zmienił się jedynie na gorsze (więcej zniszczeń, jeszcze więcej nowych herezji, pół-modernizm bardziej oskarżany) do tego stopnia, że pozostaje nam tylko powtarzać słowa Abp Lefebvre’a z 1974     i 1975 : « Kościół, który potwierdza podobne błędy jest i schizmatycki  i heretycki. Ten soborowy Kościół nie jest więc katolicki.  W sytuacji, w której papież, biskupi, kapłani, albo wierni stosują się do tego nowego kościoła, odzielają się od Kościoła katolickiego. » (29 czerwiec 1976)

 Papież zezwolił na prawdziwą mszę, lecz jedynie  w panteonie nowoczesnej liturgii. Skąd inąd wyraźnie wypowiedział swoje przystąpienie do fałszywej doktryny wolności religijnej, głosząc ją i zalecając jako model stosunków  między Kościołem a Państwem.

Doktryna ekumenizmu była szeroko i stale głoszona  przez papieża podczas jego wizyt w protestanckich zborach, synagogach i meczetach, a AsyZ III potwierdza, że  duch Asyżu jest ciągle  żywy. To ten duch motywował Abp Lefebvre’a do przedsięwzięcia „operacji przeżycia”, która teraz sama jest w wielkim niebezpieczeństwie.

Dzisiejsze FSSPX wyraźnie chce  umieścić się w ramionach tego soborowego kościoła, umniejsza truciznę Watykanu II, pozostaje coraz bardziej ciche wobec nadużyć popełnianych przez soborową  hierarchię, a odnosząc się do dwóch przeciwnych sobie magisterium,  używa niejasnego języka.

Chociaż tak chętne jest  niekonczącym się rozmów z upartymi urzędnikami rzymskimi, wykorzystuje taktykę silnej ręki, by uciszyć tych, którzy powstają przeciw zdradzieckiemu pojednaniu.

My musimy czekać, aż Nasza Pani nawróci papieża i namówi go do poświęcenia Rosji Jej Niepokalanemu Sercu w jedości z wszystkimi biskupami. Musimy uporczywie trwać w Miłości Prawdy i w Prawdzie Miłosierdzia, zorganizowani w jedno ciało  kapłanów  wiernych stanowisku utrzymywanym  zawsze przez Abp Lefebvre’a.

Księża  Joseph Pfeiffer, Ronald J. Ringrose, Richard Voigt, David Hewko, François Chazal.